 |
|
زنان همیشه پایه اساسی هر جنبه و ترکیبی از زندگی ما بوده اند، اما آنها به طور مداوم از حقوق به حق خود محرومشده، و استعدادها و دستاوردهای آنها اغلب به رسمیت شناخته نشده اند در حالی که از مردان به طور مرتب و در طول تاریخ ستایش شده و می شود.
شارلوت برونته، نویسنده مشهور انگلیسی گفت: "من پرنده نیستم. و هیچ کس نمی تواند مرا اسیر کند. من یک انسان آزاد و با اراده ای مستقل هستم."
با این وجود، و با اعتقاد راسخ او؛ در آن زمان، ناشران حتا از انتشار کتاب هایش با نام خودش جلوگیری کرده، و حتا معروف ترین کتاب او "جین ایر" اولین بار در سال 1846 با نام قلمی مردانه منتشر شد.
اما او برای حق طبیعی خود جنگید! از سال 1848 تا اواسط دهه 1850، او برای اینكه حق داشتن نام خود را در كتاب هایش به عنوان نویسنده داشته باشد، جنگید!
شارلوت برونته، در کنار بسیاری از زنان دیگر، برای حقوق اولیه زنان جنگید و موفقیت های زیادی کسب کرد.
هر چند، سؤال امروز من، یک زن در 2019، این است: " آیا با تمام تلاش هایمان به هدف رسیده ایم؟"
بیایید با هم یک مورد را بررسی کنیم. چرا یک چهره برجسته در زمینه های فیزیک و نجوم، دکتر ورا روبین، جایزه نوبل دریافت نکرده است؟ هر چند این یک پدیده جدید نیست.
دکتر روبین با مطالعه منحنی های چرخش کهکشانی، اختلاف بین حرکت زاویه ای پیش بینی شده کهکشان ها و حرکت مشاهده شده آنها را کشف کرد.
با این حال، او تا سال 1965 مجاز به استفاده از دستگاه رصدخانه پالومار نبود، در حالی که دکترای علوم فیزیک خود را بیش از 10 سال پیش، در سال 1954 به دست آورده بود.
در آن سال ها، زنان مجاز به دسترسی به مراکز یا بسیاری از امکانات علمی دیگر نبودند، در صورتی که مردان به طور آزادانه از مراکز علمی به عنوان حق طبیعی خود استفاده می کردند.
کار و اکتشافات ورا روبین در زمینه نجوم موجب تحسین فراوان و چندین جایزه برای او شده و وی جایگاه برجسته ای در تاریخ علم کسب کرده است.
با این حال کمیته نوبل ورا روبین را برای جایزه نهایی شایسته نشناخته، و برای جایزه نوبل انتخاب نکرده است، حتا اگر او پیشگام بود، و با کنت فورد، در یافتن ماده تاریک در دهه 1970 با مطالعات حرکت کهکشانی، که یکی از اساسی ترین اکتشافات زمان ما در اخترفیزیک کشف کرد. کشف ماده تاریک، دری فوق العاده موثر برای دانشمندان گشوده است، که به آنها این امکان را داده که چیزهای بیشتری درباره جهان ما کشف کنند.
تلاش او برای پذیرش به عنوان یک دانشمند، دکتر روبین را در تمام مدت زندگی اش رنج داد. هنگامی که او برای کسب دکترای خود به دانشگاه پرینستون مراجعه کرد، او را رد کردند، زیرا پرینستون زنان را در زمینه نجوم قبول نمی کرد. سیاستی که تا سال 1975کنار گذاشته نشده بود.
روبین در زمان فعالیت های علمی خود در موئسسه علمی کارنگی، اولین زنی شد که به طور قانونی از تلسکوپ پالومار در سندیگو استفاده کرد و مسیر موفقیت را برای برابری زنان در آن رصدخانه پایه ریزی کرد.
روبین بر اثر تجربیات خود در تعصب و تبعیض و نبرد خود برای به دست آوردن اعتبار به عنوان یک ستاره شناس زن، فعال و صریح در ترغیب زنان به دنبال مشاغل مورد علاقه خود در علوم بوده است و همچنان به تشویق دختران جوان برای پیروی از رویاهای خود برای تحقیق های علمی در جهان است.
امروز، ورا روبین 88 ساله است. دانشمند برجسته ای که نسبت به آنچه می آموزد و به جهانیان ارائه می دهد. اما به شهرت اهمیت نمی دهد. او می گوید:
"شهرت زودگذر است! نمره های علمی و تحقیقات من بیشتر از اسمم برایم اهمیت دارند. اگر اخترشناسان پس از سال ها هنوز از داده های علمی من استفاده می کنند، برایم بزرگ ترین تعریف و قدر دانی است."
http://www.amnh.org/explore/resource-collections/cosmic-horizons/profile-vera-rubin-and-dark-matter/
ورا روبین فروتن و نسبت به جایزه نوبل بی تفاوت است. اما سوال من این است که چرا از این دانشمند با استعداد زن، قدر دانی نشده و جایزه نوبل را دریافت نکرده است.
آیا کلوپ ها و باشگاه های مردان مانند بسیاری از زمینه های دیگر جامعه تصمیم نهایی را می گیرند؟
چرا در مشاغل علمی و فناورهای مختلف، هنوز تعداد کمی از خانم ها را می بینیم؟
نیازی به گفتن نیست که بسیاری از زنان جوان در تبلیغات مورد استفاده قرار می گیرند تا زیبایی و جذابیت جنسی آنها بتواند فروش بیشتری را تولید کند!
https://journeymagazineptbo.com/2019/09/10/are-we-there-yet-by-nasreen-pejvack/
