 |
 |
 |
|
|
|
بیشتر از ۱5۰ سال از روزی می گذرد که کار گران کارخانه پوشاک با راهپیمایی جمعی به خیابان های نیویورک آمده, و با اعترا ض به کمی دستمزد, ساعت طولانی کار(۱۰ تا ۱۳ ساعت روزانه) و شرایط غیر انسانی محیط کار, شعار داده و تقاضای شرایط بهتر را داشتند. این حرکت غیر منتظره پلیس را به خیابان فرستاد و تظاهرات شان را به خون کشاند. آن روز ۸ مارچ ۱۸۵۷ بود
در حمایت از آن رویداد, هر ساله کارگران منطقه گرد همایی های کوچکی داشتند. اما در ۲۸ فوریه ۱۹۰۸؛ حزب سوسیا لیست امریکا به حمایت از کارگران تصمیم به راهپیمایی جدیدی گرفتند. در ۱۹۰۸, کارگران زن کار خانه نخ ریسی و با حمایت حزب سوسیا لیست امریکا برای تظاهرات به خیابان ها آمدند. صدای رسای آنها حمایت از تظاهرات ۸ مارچ ۱۸۵۷ بودسپس شعار و تقاضا برای حق رای زنان و جلوگیری از کار کودکان بود . به دستور کارخانه داران و شهر داری, پلیس یکبار دیگر به خیا بان ها آمدند و تظاهرات شان را به خون کشا ندند. و اجازه ندادند که تظاهرات ادامه پیدا کند
سرانجام؛ درسال ۱۹۱۰و در دومین کنفرانس بین الملی زنان در کوپن هاگن؛ کلارا زتکین پیشنهاد داد که به احترام دو واقعه شوم کارگران زن مبارز آمریکایی و همچنین به احترام همه ی زنان مبارز و زحمتکش جهان ۸ مارس را روز بین الملی زن اعلام کنند
هنوز چند سالی بحث و تبادل نظر برای تثبیت ۸ مارس بود؛ تا اینکه سرانجام در ۱۹۱۷ رسما ۸ مارس به عنوان روز جهانی زن به رسمیت شناخته شده
ما زنان راهی طولانی طی کرده ایم, بیشتر از ۱۵۰ سال از ۱۸۵۷ می گذرد. روزی که برای اولین بار زنها تجمع کرده و صدایی و حرکتی از خود نشان دادند
امروز, ما رای می دهیم, ساعات کار کوتاه تر و دلخواه داریم, دستمزدها به طور قابل توجهی بهتر است؛ بیمه و حمایت جامعی داریم و در صورت طلاق، حمایت از کودک وحقوق برابر داریم. اما این مزایا عمدتا در کشورهای توسعه یافته است....
در بسیاری از مناطق جهان, بیشتر از صد سال است که ۸ مارس را جشن می گیریم. باید به خاطر بیاوریم برای زندگی راحت امروز مان, زنان مبارزی برای این آزادی و حقوق , تلاشی توانفرسا, و خون های بسیار ریخته و قربانی داده اند... اما هنوز راهی بس طولانی در پیش است که جای واقعی خود را در این دنیا پیدا کنیم
امروزه مهم تر از هر چیزی به نظر می رسد که بخش عظیمی از زنان هیچ درکی از اینکه چطور زندگی راحت امروز شان مهیا شده را ندارند؛ و در شگفتی های تکنولوژی جدید خود را از دست داده اند. و رویاهای زندگی مشهور هالیوود ی حواس آنها را کاملا پرت کرده
آیا به نظرتان من بر علیه این فن آوری جدید و فوق العاده هستم؟ نه؛ اصلا! بر عکس اگر ما از فن آوری جدید برای پیشرفت و حرکت خود استفاده و بهره ببریم چه بسا تکنو لوژی جدید بسیارهم عالی است
اما, آیا همه ی ما از آنها درپیگیری و استفاده درهدف های مفید و به کار گرفتن و کار گردانی در ایجاد یک جهان بهتر استفاده می کنیم؟
مادران ما برای به دست آوردن برابری و رفاهی نسبی که ما امروز از ان لذت می بریم جنگیده اند. اما بسیاری از زنان جوان امروز با بی مسولیتی و نادانی و غفلت های جبران ناپذیر زحمات مادران مان را از بین می ببرند. آزادی و رفاه امروز ما میراثی است از مادران مان. امروز مسئولیتی بزرگ بر دوش مان است؛ در حالی که بی تفاوتی نسل جدید مبارزات گذشته را خنثی می کند و در نتیجه بر همه ی ما تاثیری منفی خواهد گذاشت, زن را تضعیف می کند, و در آینده ای نزدیک بر علیه مان حرکت خواهد کرد, و مبارزات مادران و خواهران من را به تاریکی تاریخ می سپارد
ما زنها ریشه و منبع تمام نوع بشر در این سیاره هستیم و نمی توانیم اشتباهات بزرگ داشته باشیم, ما باید نسل بعدی را درست پرورش دهیم
مساله مهم دیگر اینکه : ما ممکن است مزایای مثبت بسیاری در جهان توسعه یافته به دست آورده باشیم؛ اما در کشورهای جهان سوم دفاع از حقوق هر روزه در نطفه خفه می شود
سال گذشته بو کوحرام بیشتر از ۲۰۰ دختر جوان را ربوده, که بیشترشان بچه بودند. امسال ما دیدیم و شنیدیم که تعداد زیادی از این دختران جوان بچه بدنیا آوردند؛ بچه هایی که توسط سربازان تجاوزگر بو کوحرام به آنها تحمیل شده است. و ما مادران جهانی, غوطه در زندگی راحت خود فقط تماشا کردیم, و اخبار را دنبال کردیم
بوکوحرام یک نمونه است, مطمئن هستم هر کدام از شما یک نوع از این اخبار ناهنجار را در فکر و ضمیر خود دارید و می شناسید
ما چه کاری در مورد این اخبار انجام می دهیم؟
آیا کاری از دستمان بر می اید؟
آیا ما افکار مان را با یکدیگر به اشتراک می گذاریم؟
آیا دولت های مان به طور موثر در رابطه با مسایلی مانند بوکوحرام کاری می کنند؛ یا بی اهمیت می گذرند, و در دستور کار خود نمی دانند؟
آیا ما دولت های مان را زیر سوال می بریم؟
خواهرانم, آیا شما هرگز از خود پرسیده اید که جهان ما چه گونه خواهد بود, چقدر بهترخواهد بود اگر ما مسول پست های دولتی بالا و قدرت سیاسی واقعی بودیم
خوب، با نگاهی به علم اثبات شده امروز، ما زنان بسیار مهربان تر, مراقب تر، و با محبت ترهستیم, بیشتر از مردان قابل اعتماد و با وجدان هستیم, و همچنین تصمیم گیرندگان راسخ تری هستیم
من مطمئن هستم که ما می توانیم جهانی امن تر و ایمن تر برای تمام زنان و کودکان خود در سراسر سیاره مان ایجاد کنیم
خواهران، شما چه فکر می کنید؟
این مقاله در وب سایت ناشم نیز چاپ شده است.... لینک به سایت